Żywienie w wybranych chorobach układu pokarmowego

Żywienie w chorobie refluksowej żołądka

Refluks żołądkowo-przełykowy polega na zarzucaniu treści żołądkowej do przełyku. Obecnie w krajach wysokorozwiniętych schorzenie to należy do bardzo rozpowszechnionych. Jest obserwowane już u co piątej osoby. Objawy związane z refluksem występują najcześciej po spożyciu tłustego, obfitego posiłku lub wypiciu wina. Można wyróżnić refluks fizjologiczny, gdy epizody refluksu sa rzadkie, krótkie, a przewód pokarmowy szybko pozbywa sie zarzucanej treści. Innym typem jest refluks patologiczny, gdy błona śluzowa przełyku jest często drażniona przez kwaśna treść, epizody sa dłuższe i częste, dochodzi do uszkodzenia przełyku. Przyczyny choroby to przede wszystkim: zaburzenia czynności motorycznej dolnego zwieracza przełyku, obniżone ciśnienie w dolnym zwieraczu przełyku, opóźnione oczyszczanie przełyku, palenie tytoniu, niektóre produkty takiej jak kawa, alkohol, uszkodzenie mechanizmów obronnych przełyku. Charakterystyczne objawy dla tej choroby to: zgaga, ból i pieczenie w nadbrzuszu, kwaśne odbijania, nudności, wymioty, bolesność przy połykaniu, zarzucanie treści żołądkowej do przełyku. W chorobie refluksowej zaleca sie dietę łatwostrawna. Należy ograniczyć podaż substancji pobudzających wydzielanie soku żołądkowego. Posiłki powinny być częste, o niewielkiej objętości, spożywane o stałych porach. Z jadłospisu należy wykluczyć: kawę, alkohol, czekoladę i wyroby czekoladowe, napoje gazowane, owoce cytrusowe i soki z owoców cytrusowych, sok pomidorowy, ostre przyprawy, warzywa cebulowe, potrawy kwaśne.

Żywienie we wrzodziejacym zapaleniu jelita grubego

Główna cecha choroby jest zaczerwienienie i rozpulchnienie błony śluzowej jelita grubego, a także krwawe ubytki pojawiające sie w błonie. Nie udało sie jeszcze poznać ostatecznej przyczyny tego schorzenia. Przyjmuje sie, iż jest to reakcja na nieswoisty alergen np. bakteryjny. W przebiegu wrzodziejacego zapalenia jelita grubego istotny jest rownież czynnik neurogenny. Choroba dotyka zarówno dorosłych jak i dzieci. Przebieg tego schorzenia początkowo jest łagodny. Pojawia sie brak łaknienia, podwyższona temperatura, śluz w stolcu, niedokrwistosc. U chorego obserwuje sie także ubytek masy ciała. Najcześciej jednak objawy pojawiają sie bardzo gwałtownie i sa burzliwe. Występuje osłabienie, boole w jamie brzusznej z parciem na stolec, biegunki sluzowo-krwawe, podwyższona temperatura ciała. Charakterystyczne dla tej choroby sa okresy remisji i zaostrzenia. Zalecenia żywieniowe zależą od zaawansowania choroby i jej przebiegu. W okresie ostrym zaleca sie żywienie pozajelitowe (droga dożylna). Gdy stan chorego ulega poprawie stosuje sie diety bezresztkowe. W momencie ustąpienia objawów, zaleca sie wprowadzenie diety łatwostrawnej z ograniczeniem tłuszczu i błonnika pokarmowego. Zwiększa sie natomiast podaż białka i energii. Dieta powinna być odpowiednio zbilansowana pod względem witamin oraz składników mineralnych.

Żywienie w zespole nadwrażliwości jelita grubego

Zespół nadwrażliwego jelita (IBS) jest zaburzeniem czynnościowym. Oznacza to, iż nie można określić choroby powodującej charakterystyczne objawy. Etiologia jest w dalszym ciagu niewiadoma. Uważa sie, ze zródło tego zaburzenia tkwi z sferze psychicznej chorego. Mogą to być: depresja, stany lekowe, stres. To wszystko zakłóca czynność ruchowa jelit, a co za tym idzie zwiększa ich wrażliwość. Najbardziej charakterystycznymi objawami sa: wzdęcia, biegunka lub zaparcia, bóle brzucha, wymioty, uczucie pełności pojawiające sie nawet po spożyciu niewielkiego posiłku. Czasem występują objawy ze strony układu moczowo-płciowego, częstomocz, ból podczas wspołżycia seksualnego. Zalecenia żywieniowe powinno ustalać sie indywidualnie, zależnie od wystepujących objawów. Plan żywieniowy musi być zgodny z normami. Zazwyczaj proponuje sie dietę łatwostrawna, z ograniczeniem tłuszczów zwierzęcych, zwiększających objawy dyspeptyczne. Całkowicie zakazane sa napoje gazowane, które nasilają wzdęcia. Zaleca sie ograniczenie weglowodanow powodujących reakcje gnilne w jelitach, szczególnie: fruktoza w owocach i laktoza w słodkim mleku.